In mijn vak of sombere kunst
Beoefend in the stille nacht
Wanneer slechts de maan woedt
En de minnaars neerliggen
Met al hun zorgen in hun armen,
Dan zwoeg ik bij het zingend licht
Niet om te streven of voor brood
Of voor de steun en hang naar de
Bekoring van ivoren podia
Maar voor 't gewone loon
Van hun geheimste hart.

Niet voor de trotse man los
Van de razende maan schrijf ik
Op dit grillige papier
Noch voor de verheven doden
Met hun nachtegalen en psalmen
Maar voor de minnaars, die hun oude pijn omarmen,
En die geen lof of loon betalen
Onachtzaam voor mijn vak en kunst.

(vert.) Remi Feusels